In een goed opgeladen batterij kan een autobatterij meer dan 120 uur achter elkaar een heldere lading behouden. Meer dan de helft van het vermogen van de batterij wordt gebruikt om de auto te starten en te laten rijden. Zelfs nadat de auto enige tijd heeft gelopen, is een opgeladen batterij in staat een groot deel van zijn lading op te slaan.
Wanneer een batterij haar lading begint te verliezen, daalt de concentratie van de elektrochemische energie in elke cel van de batterij en neemt de waarschijnlijkheid dat voldoende lading kan worden opgeslagen om de motor 100% te laten meegaan, steeds verder af.
Vergelijkingen tussen celfabrikanten geven een iets hoger koudstartstroomverbruik aan voor nikkel-metaalhydride (NCMH)-accu’s dan voor lood-zuur-accu’s. De hogere stroomsterkte voor de NCMH-batterij is het gevolg van het feit dat er minder energie nodig is om een autoaccu te starten en te laten werken.
afgeworpen sedimenten in de elektrolyt van een accu of convertor met een loodzuuraccu. De reductie van water en zuurstof uit de atmosfeer in de elektrolyt van een lood-zuur-batterij kan oplopen tot 90%.
De reductie van waterdamp in de elektrolyt van een NCMH-batterij bedraagt minder dan 20%, en die waterdamp wordt omgezet in gasvormig kooldioxide en geur. Dit gasvormige kooldioxide wordt geoxideerd en eenvoudiger vormen van koolwaterstoffen.
Gassen uit de uitlaat van een motor bevatten bij condensatie een combinatie van zeer hoge koolwaterstoffen (producten van zwart gas) en stikstof en zuurstof. Deze gassen zouden worden omgezet in kooldioxide en zwaveloxide indien blootgesteld aan een NCMH-batterij. Waterdamp in afwezigheid van een katalysator en een katalysator aanwezig in afwezigheid van waterdamp zou gewoon water omzetten in gasvormig kooldioxide en geur.
De oplosbaarheid in water kan oplopen tot 50% verschil in gewicht tussen de afzonderlijke componenten in gasvormig kooldioxide en water. Dit is een enorm verschil in getransformeerde gassen.
De NCMH-batterij kent vele verschillende vormen. Een metaalhydride accu is het beste voorbeeld. Andere soorten zijn loodzuur-accu, nikkel-metaalhydride-accu, lithium-ion-accu, koolstofgel-accu, natriumhydroxide-accu, en lithium-ion-accu
De voordelen van de verschillende soorten accu’s worden aangetoond door ze te vergelijken met de meest gebruikte lood-zuur-accu’s.
Lood-zuur-batterijen bevatten loodplaten in een zuuroplossing. De aanwezigheid van een elektrolyt zoals zwavelzuur aan de positieve kant en een zuur zoals koolzuur aan de negatieve kant zorgt voor een langzame elektrische oplading en verkort de levensduur van de batterij.
Zwavelzuur in de positieve pool en koolzuur in de negatieve pool zijn in staat een elektrostatische kracht te vormen die elkaar aantrekt. Zij produceren dan een elektrische lading en hebben een aanzienlijke afstand tussen hen.
Deze combinatie van aantrekkingskrachten creëert dan een elektrische stroom. Deze stroom wordt dan overgebracht naar de negatieve pool waar hij zich eveneens met de andere elektrode verbindt tot een elektrostatische kracht.
Terwijl de stroom in één richting loopt, zorgt hij ervoor dat de twee elektroden elkaar raken en dat er een chemische reactie ontstaat die vervolgens in elektriciteit wordt omgezet.
Deze vorm van energie wordt ook wel een spiraalvormige lading genoemd, waarbij de negatieve elektrode in aanwezigheid van een positieve elektrode een hydroxygas vormt, of een proton-elektrische transactie.
Lithium-ion-, lood-zuur- en andere batterijen met een interne zuurstofsensor worden in veel koplampen van auto’s gebruikt. De technologie werd voor het eerst gebruikt in auto’s om snelle lichtuitbarstingen te geven, waarbij de lichten werden gebruikt als alternatief voor het gebruik van straatlantaarns.
De huidige vorm van verlichting maakt gebruik van traditionele verlichtingsmaterialen zoals wolfraamstaven of metalen met hoge treksterkte en is gebaseerd op het inductieverwarmingssysteem.
Dit systeem produceert warmte op basis van een zeer hoge spanning. De hoge spanning wordt geleverd door het ontstekingssysteem van het voertuig. Het vergemakkelijkt de snelle stroom van elektrische energie met hoog vermogen, gevuld met xenongas.
De hogere vermogensdichtheid van het xenongas maakt het ideaal voor het vormen van de vlamboog. Hier wordt de vlamboog gevormd in een stof die verschillende zeldzame metalen bevat, zoals platina, palladium en rhodium. De vorming van een vlamboog hangt af van een aantal factoren, zoals de sterkte van het zeldzame metaal, de grootte van het zeldzame metaal en het materiaal waarop de vlamboog wordt gevormd. De meeste van deze elementen zijn te vinden in tapijten en draden.
Het zeldzame metaal dat wordt gebruikt om de vlamboog tot stand te brengen, kost gewoonlijk drie tot vier maal zoveel als de gemiddelde gewone autobatterij. Wegens de kosten van het zeldzame metaal dat in het proces wordt gebruikt, is een grote hoeveelheid elektrische energie vereist om de vlamboog tot stand te brengen en op zijn plaats te houden. De meeste auto’s gebruiken slechts een deel van de door de vlamboog opgewekte energie, waarbij de rest wordt omgezet in warmte en weer in elektriciteit wordt teruggevoerd. Glasscoating auto